Arhitektonska fotografija kosi se s poimanjem arhitekture. Kod arhitekture prostorna se dinamika građevinske forme doživljava kada se krećemo oko nje i kroz nju. Kompleksnost odnosno dubinu arhitekture shvaćamo, dakle, kroz dinamički proces – kretanje.

Fotografija je, naprotiv, zamrznuta sekvencija tog kretanja. Ona je laboratorijski rez u tkivo građevinske forme.

Dobar fotograf nedostatak dinamike nadomješta autorskom poetikom, gdje fenomen kretanja zamjenjuje narativnost fotografije – slojevitost njene poruke. Oko fotografa Damjana Galea – objektiv njegovog aparata – prilagođeno je dubini, ono istražuje ispod površine arhitektonskog tijela.